วันจันทร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2561

โตมาด้วยจิตวิญญาน


เด็กๆสมัยนี้ เติบโตมาด้วยจิตวิญญานจริงๆ วิญญานไก่ วิญญานหมู นมบูด

สมัยเด็กๆ การได้กินข้าวในถาดหลุมสำหรับผมแล้วมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก เพราะผมไม่เคยเห็นมาก่อน
ไปได้กินถาดหลุมครั้งแรกก็ที่ค่ายลูกเสือวชิราวุธ จังหวัดเพชรบุรี ตอนนั้นครูส่งไปเข้าค่าย จำได้ว่า แกงเขียวหวาน ไข่พะโล้ อร่อยมาก

มาสมัยนี้ เด็กๆ ได้เรียนฟรี กินอาหารกลางวันฟรี กินนมบูดฟรี ตามโครงการรัฐบาล

สมัยเด็กๆ ขนมจีนน้ำยา มันเผ็ดเกินไป ก็ต้องกินขนมจีนเหยาะน้ำปลา หรูสุดก็คือขนมจีนน้ำพริก สูตรยายเหรียญ เป็นน้ำแกงหวานๆมีถั่วลิสงป่น มีหอมเจียว เป็นน้ำพริกที่เด็กๆอย่างผมชอบเป็นที่สุด

ตอนนั้น ไม่เห็นต้องมีใครมาสอนว่า โตไปไม่โกง

ผมโตเป็นหนุ่ม ก็เห็นโครงการแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง ชาวบ้านถูกเกณฑ์ไปทำนู่นนี่นั่น ไม้ไผ่ถูกตัดโค่น เอามาทำรั้ว ทำป้าย คุณธรรมสาระพัด ศาลาที่พัก ที่อ่านหนังสือประจำหมู่บ้าน ถูกสร้างขึ้นพรึบพรั่บ หลังจากผู้ว่าไปเปิดป้าย ก็ไม่เห็นมีหนังสืออะไรให้อ่าน นานๆจะมีคนแอบเอาหนังสือโป๊ไปวาง ก็อ่านกันจนช้ำ ท่าเด็ดๆก็มีคนฉีกไปเสียหมด ในที่สุด มันก็กลายเป็นที่หมานอน

พวกเจ๊กในตลาดที่ใกล้ชิดข้าราชการผู้ใหญ่ พากันร่ำรวยกันไปตามๆกัน

โครงการมิยาซาว่า กู้เงินญี่ปุ่นเอามาทำสวนหย่อม ในชนบท ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำสวนหย่อมเพื่ออะไร เพราะในชนบท ไปทางไหนก็มีไร่มีสวน เขียวขจี สุดท้าย สวนนั่นก็เป็นดงหมาขี้ รกร้าง ไปในที่สุด

โครงการถนนปลอดฝุ่น อันนี้สิเด็ด เพราะระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนในอำเภอ 20 กิโล มันจะเป็นทางราดยาง สลับกับถนนลูกรังฝุ่นแดงๆ ขรุขระขะโหยกขะเหยก พวกผม มักต้องนั่งบนหลังคารถสองแถว เพราะมันเท่ห์ มันเย็น มันสนุก กว่าจะถึงโรงเรียน ถ้าฝนตก สลับแดดออก พวกเราจะมีฝุ่นเกาะหัวแดง พวกเด็กในเมืองแซวว่าพวกผมมุดดินมาเรียน

สมัยนั้น ไม่มีหรอก ปปช. ไม่มีศาลรัฐธรรมนูญ ถ้ามี ป่านนี้ถนนลูกรังคงไม่มี ตูดกางเกงของผมคงไม่ขาดบ่อยๆ เพราะถูไปถูมากับหลังคารถ

สมัยนั้นจะขอไฟฟ้าเข้าบ้านกันแต่ละที ต้องขายควายเป็นตัวๆ อาผมผูกคอตายเพราะขอไฟเข้าบ้านไม่ได้ เพราะไม่มีเงิน

ผมกินข้าวฝีมือแม่มาตั้งแต่เรียนชั้นประถม ขี่จักรยานกลับมากินข้าวที่บ้าน แม่ไม่โกงอาหารกลางวัน ไม่มีหรอกนมบูด


ถึงจะมีพวกผมก็ไม่รู้อะไรหรอก สมัยนั้น ไม่มีเฟสบุค ไม่มีไลน์ ไม่เหมือนสมัยนี้ ครูสาวแฉว่านมโรงเรียนบูด แฉไปเป็นชาติ ไม่มีใครหือใครอือ เรื่องกลับกลายเป็นว่าคนถูกแฉโดนกดดัน เรื่องกลายเป็นนมครูสาวบูด ต้องย้ายหนี

พอโตมาทำงาน มีคนเอาผลประโยชน์มาเสนอ พาไปกินข้าวหลายรอบ ไอ้เราก็ไม่เอะใจ ว่าเอ ทำไมเราเพิ่งเข้ามา ไอ้นี่มันรักเราจัง ที่ไหนได้ มันตั้งงบเตรียมซื้อรถดับเพลิงไว้สามคัน มาเสนอให้เรา 10 เปอร์เซ็น แหม ถ้ากูกินขนมจีนราดน้ำปลาอย่างเด็กๆพวกนี้ ป่านนี้กูรับข้อเสนอ รวยไปแล้ว

การโกง ในภาษาเซฟตี้ มันเป็นความล้มเหลวขององค์กร ที่นำไปสู่ปัญหาหมักหมมมากมาย เช่น ใช้ของไม่ได้คุณภาพ ของปลอม ของเทียมแบบแท้
ใช้ผู้รับเหมาห่วยๆ แตะไม่ได้ แตะทีครางกันซี๊ดซ๊าด
ไอ้พวกนี้ มันไปโผล่ที่เรื่องงาน เรื่องคน
สุดท้ายเกิดอุบัติเหตุแรงๆ

บางแห่ง มีการแอบขโมยน้ำมัน จนนำไปสู่เหตุการณ์ระเบิดกันมโหฬารก็มีมาแล้ว
ไอ้ที่ปล่อยน้ำเสียลงทะเลฟองฟอด ผมก็ไปฟัดกับเขามา ถ้าจะให้แฉแบบนมบูด คงไม่ทันได้ย้ายหนี มันไล่ออกก่อน

ผมนะ จำชื่อคนแม่น

กรวยศักดิ์สิทธิ์


กรวยมีหลายแบบ กรวยใหญ่ กรวยเล็ก กรวยยาว กรวยสั้น กรวยเหลือง กรวยแดง กรวยยืดได้หดได้...

ในแวดวงเซฟตี้ เราใช้กรวย เพื่อวัตถุประสงค์หลักๆคือ

เพื่อ เตือน ว่าตรงนั้นตรงนี้ อาจจะมีอันตราย หากเข้าไป เตือนให้ใช้ความระมัดระวัง ส่วนใหญ่ กรวยเพื่อการนี้มักจะใช้สีเหลือง

เพื่อ ห้าม ว่าจุดนั้นจุดนี้มีอันตราย มีกิจกรรมที่จะเกิดอันตรายได้ ห้ามเข้าไป เช่น ตรงที่มีการยกของด้วยเครย ตรงที่มีรถคว่ำ กำลังเก็บกู้กันอยู่ ตรงนั้นมีแก็สรั่ว ห้ามเข้าใกล้

ตลอดชีวิตการทำงานของผม จึงเห็นประโยชน์ของกรวยในแง่ของการเป็นอุปกรณ์เตือนภัยและช่วยป้องกันอุบัติเหตุ หรือพูดง่ายๆก็คือ ช่วยชีวิตคน กรวยจึงสมควรปฏิบัติด้วยความเคารพสักการะด้วยความศักดิ์สิทธิ์


 


 แต่ผมไม่นึกว่า ที่บ้านเรา กรวยได้รับความเคารพสักการะมากมาย ถึงขนาดที่ว่า ใครบังอาจไปแตะต้องกรวยเข้า มีโทษถึงตายกันเลยทีเดียว

อย่างท่านรอง ผอ.กองวิเทศสัมพันธ์ กรมข่าวทหาร ขับรถกลับบ้าน ถ.แจ้งวัฒนะ เจอกรวย ขวาง จึงเข้าไปย้าย ก่อนถูกระดมยิงจนเศษกระสุนฝังข้อเท้า และถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ อาการล่าสุดปลอดภัยแล้ว โชคดีนะ นี่ถ้าเป็นมือยิงคนเดียวกับที่ยิงเสือดำ ท่านเห็นทีจะไม่รอด

มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

การใช้กรวย หรือเครื่องหมาย ป้ายเตือน เครื่องกีดขวาง เหล่านี้ มีหลักการพื้นฐาน ง่ายๆคือ

  • เห็นได้ชัดเจนแต่ไกล
  • บ่งบอกถึงอันตรายในเขตพื้นที่นั้น
  • ไม่ถูกเคลื่อนย้ายได้ง่ายดาย
จะว่าไปแล้ว กรวย เป็น Awareness device ประเภทหนึ่ง เมื่อไปเทียบกับมาตรการป้องกันอื่นๆที่มีประสิทธิภาพมากกว่า เขาจึงไม่นิยมทำกัน แต่จะไปแก้ไขที่ตัวอันตราย หรือไม่ก็ การเข้าถึงอันตรายเสียเลยจะดีกว่าการเอากรวยมาตั้ง เพราะกรวยที่ประเทศอื่นๆมันไม่ศักดิ็สิทธิ์เหมือนกรวยที่บ้านเรา
สาธุ



ประวัติศาสตร์เซฟตี้

 Abraham Maslow พูดถึงเซฟตี้ไว้เมื่อปี 1943 ว่าลำดับขั้นของความต้องการของคนนั้นมีอยู่เป็นลำดับๆ เริ่มตั้งแต่ความต้องการพื้นฐาน อย่างอาหาร อา...