เมื่อไหร่จอมพรานจะจึ๊กกะดึ๋ยกะคุณดารินซะที
ผมติดนิยายเพชรพระอุมางอมแงม สมัยเด็กๆ หนังสือแบบครบชุดไม่มีให้ยืมในห้องสมุด มีบ้างเล่มสองเล่ม กระโดดไปตอนนั้นตอนนี้ ไม่ประติดประต่อ พระเอกของผมจะเป็นใครไปเสียไม่ได้ จอมพราน รพินท์ ไพรวัลย์ผม รพินท์ ไพรวัลย์ ถือปืนหนังกะติ๊กคู่กาย ที่พ่อคุณ (ปู่) ทำให้ ออกท่อมๆ ตามป่าละเมาะ ในจินตนาการก็คือป่าโลกล้านปี แถวๆนั้น เรื่อยไปจากเขตบ้านผู้คน ก็จะเป็นดงไม้ ทอดแนวต่อกันไป ทุกครั้งที่ยกปืนหนังกะติ๊กขึ้นเล็ง ครานั้น ท่วงท่าของพระเอกจะฉายทาบลงมาที่เด็กแก่นกะโหลกอย่างผม เจ้าสัตว์ร้ายชะตาขาด ที่เห็นอยู่เบื้องหน้า ก็คงไม่พ้น นกอีแต๊ด ที่มักจะส่งเสียงร้อง ออกแนวไม่ค่อยสุภาพนัก อี๋ แตรดดดดดด อี๋ แตรดดดดดด แซร่ แซร่
กว่าจะโตเป็นหนุ่ม เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัย รพินท์ น้อย ก็ได้ ฆ่านกอีแต๊ด นกกรอด นกกระจิบ นกกระจอก สาระพัดไปเสียหลายตัว จนบัดนี้ นั่งสมาธิคราใด ก็ต้องแผ่ส่วนบุญอุทิศและขอขมาพวกเขาเหล่านั้น ไปเสียทุกครั้ง ด้วยความสำนึกผิด
พรานรพินท์นี่ ได้รับว่าจ้างจากคุณชายเชษฐาและพรรคพวก ในนั้น ก็มี คุณหญิงดาริน ซึ่งในจินตนาการของผม ก็ว่า นายจ้างสาวของพรานใหญ่เนี่ย ต้องสวย หยิ่ง เอามากๆ ในหนังสือทั้งนายจ้าง ลูกจ้างคู่นี้ เป็นคู่กัดกันไปตลอดเส้นทาง โดยระหว่างนั้น ก็จะมีแงซาย กับ แหม่ม อะไรซักอย่างมาเป็นตัวละครแทรก ให้มีงอนมีง้อกันไปเรื่อย
ผมก็มาอดคิดไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้ว่า ถ้าอาชีพแบบพรานใหญ่ และคณะลูกหาบของเขา อย่างตาบุญคำ เกิดโดนเสือดำ หมี งู อะไรคาบไปกินเนี่ย กองทุนสำรองเลี้ยงชีพจะจ่ายไหม
และที่เป็นข่าวครึกโครมตอนนี้ มีคนดังไปถูกจับกุม กลางป่า ถูกกล่าวหาว่า เข้าไปในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า และล่าสัตว์คุ้มครอง เอามาทำซุป แบบนี้ คนที่ร่วมทาง ไม่ว่าจะเป็นคนขับรถ แม่บ้าน พวกนี้ เขาจะผิดด้วยไหม แบบว่า ทำตามคำสั่งนายจ้าง
เออแล้ว ถ้าเขา ถูกเสือกัด ระหว่างล่า แบบนี้จะเป็นการบาดเจ็บจากการทำงานด้วยไหม
ส่วนพวกหน่วยพิทักษ์ป่านั้น แน่นอน กฎหมายความปลอดภัยไม่ครอบคลุม เพราะหน่วยงานราชการ รัฐวิสาหกิจ พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน และ พระราชบัญญัติความปลอดภัย อาชีวอนามัย ไม่ครอบคลุม พวกนี้ ถ้าเจ็บตัว ป่วย อะไร ก็คงไม่สามารถนับว่าบาดเจ็บจากการทำงานหรอกกระมัง
ตอนนี้กำลังลุ้นว่า พรานระพินท์ กับคุณดาริน จะจึ๊กกะดึ๋ยกันซะทีไหม แหม บรรยากาศมัน ก็นะ
