วันศุกร์ที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2561

รูปหายาก

ด่วน เปิดประมูลรูปหายาก

ใจหาย เมื่อรู้ว่าปีนี้ ปี 61 คนจนหมดประเทศ สภาพของความยากจนจะกลายเป็นเรื่องในความทรงจำ ลูกหลานในรุ่นต่อๆไปจะไม่สามารถเข้าใจได้ว่า คนจนคืออะไร ประเทศคนจนมันอยู่ตรงไหนอ่ะพ่อ

คอลเลคชั่นนี้ ท่านควรสะสมไว้


นี่เป็นรูปของคนจนแบบหนึ่งที่เคยปรากฏอยู่ก่อนปี 2560 และหมดไปในปี 2561 เดี๋ยวนี้ คนเก็บของเก่าไม่เหลือให้เห็นอีกแล้ว อาชีพนี้จะถูกจัดเป็นอาชีพสงวนอย่างหนึ่ง


คนเร่ร่อน ไม่มีให้เห็นอีกเลยหลังปี 2561

บ้านจัดสรร เพื่ออนุรักษ์ความหลัง กำลังจะเป็นที่ต้องการของบรรดาเศรษฐี ราคาขายพุ่งสูงเป็นประวิติการณ์


วันเสาร์ที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2561

ใจสั่งมา

หากว่าเธอผ่านมาได้ ยีนนนน เพง นี้....คาดว่าเธอ ก็คงรู้ดี ว่าเป็นฉาน.....หมอบให่เธอ คนเดียว อาจจะเหี่ยวแต่สำคัญ เพราะฉานนนน นั้นอยากให้เธอได้ฟาง......



เพลงนี้ถ้าใครที่อายุยังไม่เลยห้าสิบ ผมว่าร้องได้กันทุกคน ดังพอๆกับเพลงชาติเลยทีเดียว เพลงของเสก โลโซดังมากสมัยที่คาราโอเกะในบ้านเรากำลังบูมสุดขีด ถ้าจำไม่ผิด นั่นประมาณปีสองปีก่อนวิกฤตการณ์ต้มยำกุ้ง สมัยนั้นผมทำงานอยู่้แถวๆบ่อวิน ทุกๆวันศุกร์ เจ้านายจะพาพวกเราไปปลดปล่อย กินข้าว แล้วก็ตามด้วยการร้องเพลง

ปีถัดมา โรงงานแห่งนั้นก็ปิดลง ผมเป็นคนล็อตสุดท้ายที่เอาธงชาติลง ปิดรั้วโรงงาน แล้วก็ล่ำลากันกับคนงานที่ยังแวะเวียนมาถามไถ่ว่ามีงานที่ไหนบ้างที่เขาเปิดรับสมัคร


ปีใหม่ทุกๆปี ก็จะมีการเฉลิมฉลอง แถวบ้านนอกของผม ปีใหม่ คริสมาส อะไรแบบนี้ ไม่ค่อยจะมีอะไรมากมายนัก อย่างมากก็มีงานที่หน้าอำเภอ มีวงสตริงคอมโบ้ ส่วนใหญ่ก็วงบุญมาคอมโบ้ เล่นอยู่แป๊บเดียว พอเพลงม้าเหล็ก หรือ ไอรอนฮอร์สขึ้น วัยรุ่นมันก็จะตีกัน ปีใหม่แบบบ้านๆเลยไม่ค่อยมีอะไรมากมาย ผมเองกลับบ้านเกือบทุกปีสมัยที่ยังหนุ่มๆ ใจสั่งมา ไม่รู้เป็นไง อยู่ไกลแค่ไหน ก็อยากกลับไปนอนบ้าน ไปดมกลิ่นที่นอนเก่าๆที่เคยนอนสมัยเด็กๆ กลิ่นที่เคยเยี่ยวรดไว้ยังมีอยู่จางๆ

ปีใหม่ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ในเมืองกรุง เงียบสนิท ไม่มีเสียงประทัด ไม่มีพลุ ตะไล ไฟพะเนียง เพิ่งจะได้ยินเสียงพลุปุ้งป้าง มีเสียงปืนรัวยิงในแถวที่ผมอยู่บ้าง เปาะแปะ เปาะแปะ

ไม่นึกว่าจะมีข่าว หน่วยคอมมานโดบุกเข้าจับกุมพี่เสกของผม ไอ้เราก็ไม่ค่อยได้ดูทีวี เพราะเดี๋ยวนี้ ไม่ค่อยมีอะไรให้ดู เปิดไปก็เจอแต่ ไอ้... เลยเบื่อ ไม่ดงไม่ดูมันเลย มารู้อีกทีว่า พี่เสกโดนรวบข้อหายิงปืนขึ้นฟ้า

ปั่ดโธ่ พี่เสกนี่น๊า น่าจะอ่านบล๊อกผมมั่ง เรื่อง ไลน์ออฟไฟร์ไง อ่านยัง

พอนักร้องขวัญใจโดนจับ ผมก็ตามอ่านข่าว ล่าสุดเห็นว่าได้ประกัน ไอ้เราก็โล่งอก ที่ไหนได้ กระสุนพี่เสก ตกใส่กะบาลคนหลายคนที่ดันไปนั่งกินข้าวกะแก มีอันเป็นไปกันเป็นแถว

กระสุนเสกนี่มันขลังดีนะ

เออๆ วันหลังจะเซลฟ่งเซลฟี่ ก็หาหมวก หาแว่นเซฟตี้มาใส่กันๆไว้มั่ง



"สรุปแล้วปีนี้ กูจะได้เลือกตั้งมั๊ยเนี่ย".... เสียงคนข้างบ้านตะโกนถามไอ้คนที่จ้ออยู่หน้าจอ ...
"อ่ะ แล้วนาฬิกา กะแหวน มึงหายไปไหน ไอ้แก่ ".... อีกเสียงหนึ่ง แหวแซกเข้ามา ดังจนทิปานิคเมมเบรนของผมแทบขาด
" ให้ไอ้ป้อมมันยืมไปใส่ แหม แม่ก้อ ใจเย็นๆ รักน๊า จุ๊บๆ "
ผัวเมียข้างบ้านนี่ ตีกันได้ทุกวัน ส่วนใหญ่ จะเป็นช่วงวันศุกร์เย็นๆ
ช่วงคืนความสุข

เหอๆๆ ไปดูยูตู๊ปต่อ พี่เสกคุยกะใครวะ " ผมมีปืนนะพี่ ใครเข้ามากูยิง "

ลุ้นๆ ว่าใครจะเป็นคนแรกที่เข้าไปใน ไลน์ออฟไฟร์








ประวัติศาสตร์เซฟตี้

 Abraham Maslow พูดถึงเซฟตี้ไว้เมื่อปี 1943 ว่าลำดับขั้นของความต้องการของคนนั้นมีอยู่เป็นลำดับๆ เริ่มตั้งแต่ความต้องการพื้นฐาน อย่างอาหาร อา...